راز یک بدرقه تاریخی – وایکو

وداع باشکوه و عزتمندانه مردم کشورمان و جهان با شهید رییسی نشان از آن داشت که او هر چه اهل پاسخ دادن به توهین و اتهام نبود اما در عمل بهترین پاسخ ها را به دشمنان خود داد. به سختی می توان یک مقام اجرایی را پیدا کرد که با چنین شکوهی از سوی جمهور خود بدرقه شود.

به گزارش وایکو، ارمیا عزیزی در یادداشتی در وطن امروز نوشت: سرانجام رییس شهید دولت سیزدهم روی دوش جمهور ایران در یکی از شلوغ ترین روزهای تهران بدرقه شد. حضور میلیونی مردم برای تشییع شهدای خدمت یکی از قاب های حماسی و در عین حال تلخ را در تاریخ معاصر کشور ثبت کرد.

شخصیت ویژه و منحصر به فرد این شهید از جهاتی یادآور 2 شهید آشنای سال60 بود. او از سویی در زمان حیات خود مانند استاد خویش شهید بهشتی در معرض اتهامات و توهین های فراوانی قرار گرفت اما هیچگاه وقت و توان خود را صرف پاسخگویی به توهین ها نکرد و معتقد بود خدمت رسانی به مردم از هر پاسخی گیراتر است و از سوی دیگر شهادتش یادآور شهید رجایی بود که همانند او با دریافت پاداش شهادت ماموریتش در ریاست دولت به پایان رسید. از همین رو روز گذشته در پلاکاردهایی که مردم برای بدرقه شهید رییسی در دست گرفته بودند بیش از همه از این 2 شهید انقلاب برای توصیف جایگاه رییس جمهور شهید خود بهره بردند. اما اتهامات به رییسی چه بود و شهادت ایشان پس از 33 ماه خدمت شبانه روزی به مردم چگونه به این اتهامات پاسخ داد؟

یکی از اتهاماتی که مخالفان شهید رییسی برای تخریب وی روی آن پافشاری می کردند متهم کردن ایشان به مدیریت نمایشی بود. آنها که اساسا با مدیریت مردمی و عملکرد ضداشرافی رییس جمهور سر عناد داشتند در تمام این سال ها حضور مستمر و مستقیم ایشان در بین مردم و پیگیری های میدانی شان را نمایشی و عوام فریبانه می خواندند اما تقدیر الهی چنان رقم خورد که ایشان در حین همین پیگیری های میدانی که عمده مدیران از آن فراری هستند، جان خود را از دست دادند. شیوه شهادت آیت الله رییسی در عمل اثبات این بود که منتخب مردم تا آخرین قدم در راه پیگیری مطالبات جمهور بود و در این مسیر نه خستگی می شناخت و نه به دل هراسی راه می داد. هر قدر مدت ریاست ایشان بر قوه مجریه کوتاه بود اما تقریبا هیچ نقطه ای از ایران و هیچ بحرانی در این سال ها را نمی توان پیدا کرد که شهید رییسی در آن حضور نداشته باشد. نهایتا شهادت ایشان در این مسیر پاسخی روشن و ماندگار به همه اتهاماتی بود که به شکل لسانی پاسخش را نداد.

دشمنان آیت الله رییسی از بدو آغاز به کار دولت ایشان همواره با برچسب دروغین دولت غیرمردمی به دنبال آن بودند که ایشان را مقابل جمهور قرار داده و نسبت به صفت منتخب بودن رییس جمهور تشکیک وارد کنند. آنها کاهش نرخ مشارکت در انتخابات 1400 را که در عمل ناشی از عملکرد خودشان و سرخورده شدن حامیان شان بود، به عنوان دلیلی برای اثبات فرضیه غیرمردمی بودن دولت جدید پیش می کشیدند. در عالم واقع اما شهید رییسی که با کسب بیش از 18میلیون رای، نصابی نزدیک به تمام روسای جمهور 3 دهه اخیر را کسب کرده بود (دولت پنجم با 15میلیون، دولت هفتم با 20 میلیون، دولت نهم با 17میلیون و دولت یازدهم با 18میلیون رای کار خود را آغاز کردند)، همواره در تلاش بود بخش قهرکرده جامعه با صندوق رای را که به طور سنتی بیشتر به پایگاه رای رقیبش نزدیک بودند نیز دوباره به مشارکت سیاسی دعوت کند. در عمل تکرار این اتهام که وجهی توهین آمیز نیز داشت مانع آن نشد که شهید رییسی میان خود و مردم دیوار بکشد. ایشان علاوه بر حضور مستقیم در میان مردم که مشی ثابت مدیریتی اش بود، در این سال ها دیوارهای میان دولت با همه اصناف و گروه ها را برداشت، به گونه ای که تقریبا تمام اصناف در این مدت کوتاه حداقل یک بار با رییس جمهور جلسه مشترک داشتند. شهید رییسی پس از یک دوره مدیریت غیرمردمی کشور که در آن حتی رنج ملت نیز به سخره گرفته می شد، قدم به قدم فاصله ها میان رییس جمهور و مردم را کم کرد. او در این مسیر هم ترجیح داد به جای وارد شدن به مسابقه متلک پراکنی به مخالفان و پاسخ دادن به توهین ها در عمل مردمی بودن خود را نشان دهد و بار رسالت منتخب بودن را به دوش بکشد. تصاویر بدرقه باشکوه این شهید خستگی ناپذیر در تبریز، قم و تهران پاسخی روشن به پوچ بودن تمام ادعاهای دشمنان ایشان بود. کدام رییس دولت غیرمنتخبی را می توان یافت که مردم برای بدرقه او کیلومترها صف بکشند و خود را داغدارش بدانند؟ شهید رییسی با همان اصولی که به آن اعتقاد داشت جواب توهین ها را داد و در نهایت به همان شکل نمره قبولی خود را دریافت کرد که آرزویش را داشت.

دولت سابق که با قمار سیاست خارجی و زدوبند با آمریکا سکان قدرت را به دست گرفته بود و در پایان کار با کارنامه ای سراسر شکست این سکان را به شهید رییسی تحویل داد، بارها در مقام تحقیر، منتخب مردم را به ناتوانی در فهم زبان جهان متهم می کرد. آنها بارها تاکید کرده بودند عضویت در پیمان شانگهای و ایتلاف بریکس نیز بدون برجام قابل تحقق نیست اما دولت سیزدهم در کمتر از 4 ماه نه تنها بدون برجام عضو شانگهای و بریکس شد که قفل های زیادی را در روابط منطقه ای ایران باز کرد تا جایی که شرایط امروز ایران در منطقه هیچ نسبتی با سال1400 ندارد. دولت های عربی که سیاست های خصمانه علیه تهران را در دستور کار قرار داده بودند، در این 3 سال همه به سمت ترمیم روابط با کشورمان آمدند، گام های اساسی برای برقراری روابط با مصر برداشته شد، ایران بار دیگر برای پیدا کردن جایگاه در اقتصاد آفریقا و آمریکای لاتین خیز برداشت، در آسیای مرکزی روابط ایران با تاجیکستان مجددا از سر گرفته شد و تعمیق مناسبات با قزاقستان، ترکمنستان و ازبکستان مجددا در دستور کار قرار گرفت. در حالی غرب گرایان به دروغ و برای تمسخر مدعی بودند شهید رییسی در قامت رییس جمهور اجازه حضور در مجامع بین المللی را پیدا نمی کند که حضور مقتدرانه ایشان در سازمان ملل باعث به استهزا گرفته شدن نماینده رژیم جنایتکار صهیونیستی در نیویورک شد. شهید رییسی در جواب حملات ناجوانمردانه غرب گرایان نیز به جای اتلاف زمان و توان خود رو به عمل آورد و نتیجه آن را در همین روزهای پس از شهادت ایشان می توان به تماشا نشست. اعلام عزای عمومی از هند، پاکستان و تاجیکستان در شرق ایران که حوزه فرهنگی زبان فارسی است تا عراق، سوریه، لبنان و ترکیه در غرب ایران که بخش بزرگی از جهان اسلام را در بر می گیرد و کوبا در آمریکای لاتین که سمبل نظام های ضدامپریالیستی است، نشان داد اتفاقا شهید رییسی بسیار بهتر از اسلاف خود زبان تعامل با منطقه و جهان را می دانست. روز گذشته در حاشیه حضور روسا و نمایندگان دولت های خارجی در تشییع پیکر رییس جمهوری اسلامی ایران، وزیر خارجه مصر و رییس جمهور تونس برای نخستین بار به تهران آمدند تا مشخص شود بسیاری از میوه های درخت سیاست خارجی شهید رییسی پس از شهادت ایشان در حال رسیدن است.

نهایتا به رغم آنکه پروژه های شهید رییسی با شهادت ایشان ناتمام ماند اما وداع باشکوه و عزتمندانه مردم کشورمان و جهان با ایشان نشان از آن داشت که او هر چه اهل پاسخ دادن به توهین و اتهام نبود اما در عمل بهترین پاسخ ها را به دشمنان خود داد. به سختی می توان یک مقام اجرایی را پیدا کرد که با چنین شکوهی از سوی جمهور خود بدرقه شود.