یادی از اهالی موسیقی در اولین بهار غیبت شان

به گزارش خبرگزاری وایکو به نقل از ایلنا با پایان هر سال عملکرد همه مراکز فرهنگی و هنری نیز مانند دیگر نهادهای اجتماعی مورد ارزیابی قرار می گیرد تا در سال جدید بر اساس آخرین تحلیل های آماری و اداری ارزیابی ها به عملکرد بهتر و کارآمدتر منجر شود. در سال گذشته جامعه موسیقی چندین هنرمند را از دست داد. آغاز بهار بهانه ای برای یاد کردن از این هنرمندان است. ایلنا در اینباره گزارشی تهیه کرده است. 

ذوالفقار بِیتانه

نوازنده و مقام دان و مقام خوان خراسانی

ذوالفقار بیتانه یکی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی مقامی خراسان (نوازنده و سازنده ساز دوتار) را باید یکی از اولین درگذشتگان عرصه موسیقی در سال گذشته تلقی کرد. از هنرمندان شاخص و پیشگام موسیقی خراسان بود که در حوزه نوازندگی دوتارویژگی های متعددی داشت. 

ذوالفقار بیتانه سیزدهم فروردین سال ۱۴۰۳ دار فانی را وداع گفت. او در بهار سال گذشته در سانحه تصادف به کما رفت و در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان «چمران» واقع در شهرستان فردوس (یکی از شهرهای خراسان جنوبی) بستری شد. تلاش ها برای بهبود او که به مرگ مغزی دچار شده بود نتیجه نداد و همانجا دارفانی را وداع گفت. در ادامه با رضایت خانواده و پس از انجام آزمایش های پزشکی پیکرش به بیمارستان «منتصریه» مشهد منتقل و در تاریخ ۱۴ فروردین اعضای بدن این هنرمند به بیماران نیازمند پیوند اهدا شد. 

مراسم خاکسپاری این هنرمند فقید که از او به عنوان یکی از آخرین گنجینه های موسیقی مقامی خراسان یاد می شود روز پنجشنبه ۱۶ فروردین در مزار بهشت اکبر شهرستان فردوس برگزار شد. 

این هنرمند قبل تر و در زمان حیات از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس در فهرست هنرمندان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه های زنده بشری قرار گرفته بود. 

به گفته بسیاری از کارشناسان حوزه موسیقی نواحی منطقه خراسان این هنرمند از گنجینه های خاص موسیقی خراسان و صاحب پنجه ای پر مایه محسوب می شد که در موسیقی خراسان به ویژه شرق و جنوب آن جایگاه فنی داشت. ضمن اینکه پنجه های او در نوازندگی شباهت بسیار زیادی به پنجه ذوالفقار عسگریان داشت. تسلط وی بر مقام های شرق و آگاهی اش بر ریتم ها و نغمات خراسان از او استادی چیره دست و صاحب سبک ساخته بود. 

در میان آثار بیتانه تصانیفی در وصف پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) و ۱۴ معصوم (علیهم السلام) بر اساس سرمقام های خراسانی وجود دارد که همواره قابل شنیدن هستند. 

درویش چنگیز عبدی پور

مقام دان و نوازنده تنبور خطه کرمانشاه

درویش چنگیز عبدی پوررا تنبورنواز و کلام خوان برجسته موسیقی مقامی کرمانشاه و گوران می دانند. او که اهل شهر کرند غرب بود دومین هنرمندی است که در بهار سال گذشته چهره در نقاب خاک کشید. درویش عبدی پور روز پنجشنبه ۱۶ فروردین سال ۱۴۰۳ در منطقه کرند غرب درگذشت. 

این هنرمند ۸۰ساله از بازماندگان صاحب الحان قدیم در حوزه موسیقی مقامی و تنبور و کلام بود. او شاگرد باباغلام همت آبادی (از صاحبان لحن و مرجع تنبور) به شمار می آمد. 

منوچهر پناهی نژاد

نوازنده بی حاشیه

منوچهر پناهی نژاد هنرمند پیشکسوت موسیقی و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت در روز بیست و پنجم فروردین ماه سال گذشته دیده از جهان فرو بست. 

این هنرمند ماه ها درگیر مبارزه با سرطان بود و در نهایت به سن هشتاد و دو سالگی درگذشت. 

منوچهر پناهی نژاد تیرماه ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد. وی دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و از سال ۱۳۹۱ به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است. 

گفتنی است او در سال ۱۳۴۶ به وزارت فرهنگ و هنر وارد شد و با هنرمندانی چون عباس خوشدل عماد رام و تعدادی دیگر از هم عصرانش همکاری داشت. 

باید گفت موسیقی در خانواده پناهی نژاد موروثی بوده و سه نسل پیش از او نیز نوازندگی می کرده اند. اکنون محمدرضا پناهی نژاد فرزند این هنرمند نیز نوازنده درام و سازهای کوبه ای است و در ارکستر سمفونیک تهران مشغول فعالیت است. پناهی نژاد موسیقی را نزد پدرش آموخت و اولین ساز او ویولن بوده است. سپس به سراغ درام و سازهای کوبه ای رفت و در ۹ سالگی به نوازنده ای حرفه ای بدل شد و برای نمایش های گوناگون موسیقی اجرا می کرد. 

از فعالیت های دیگر پناهی نژاد می توان به اجرا با ارکستر سمفونیک به رهبری نادر مشایخی در وین برلین لبنان و یونیسف اشاره کرد. 

نصرالله شیرین آبادی

نوازنده پیشکسوت و نابینای ویولن

نصرالله شیرین آبادی نوازنده نابینا و پیشکسوت ویولن و آهنگساز نیز شامگاه یکشنبه نهم اردیبهشت سال ۱۴۰۳ بر اثر ایست قلبی جان به جان آفرین تسلیم کرد. او به هنگام مرگ هفتاد و پنج ساله بود. 

مراسم تشییع پیکر زنده یاد شیرین آبادی روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. 

نصرالله شیرین آبادی فراهانی از معدود موزیسین های نابینای کشورمان محسوب می شد و با استعداد فوق العاده ای که داشته چنان نبوغی از خود بروز داده بود که در ۱۷ سالگی حسین تهرانی لقب «صبا کوچولو» را برای او انتخاب کرده بود. 

اوعلاوه بر نوازندگی و آهنگسازی در زمینه تدریس و اجرای موسیقی با تعدادی از هنرمندان موسیقی ایرانی همکاری کرده بود. 

فرمان مرادی

سازنده و مرمت گر سازهای ایرانی

فرمان مرادی یکی از سازندگان و مرمت گران سازهای ایرانی بود که سوم خردادماه سال گذشته جان به خالق تسلیم کرد. 

وی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۴۹ و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی آغاز کرد و در ادامه سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی های علمی استاد الهی نوازنده ی تنبور بهره گرفت. وی چندین نوع سه تار تنبور کمانچه و تار را طبق الگوی استادان گذشته این سازها یا به صورت ابتکاری می ساخت. 

فرمان مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی های هنرمندانی چون داریوش صفوت احمد عبادی سعید هرمزی یوسف فروتن علی اصغر بهاری علی تجویدی فرهنگ شریف جلیل شهناز محمود کریمی منصور نریمان فریدون حافظی محمود تاجبخش غلامحسین بیگجه خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای خود استفاده برد. 

این هنرمند سازگر روز ششم خردادماه در قطعه هنرمندان واقع در بهشت زهرای تهران؛ تشییع و خاکسپاری شد. 

مینو افتاده

نوازنده و مدرس موسیقی

مینو افتاده یکی از نوازندگان و مدرسان عرصه موسیقی یکی دیگر از درگذشتگان سال قبل است. او روز هفدهم خردادماه پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری سرطان دارفانی را وداع گفت. 

 مینو افتاده متولد اردیبهشت ۱۳۳۷ بود و از ۱۰ سالگی وارد هنرستان موسیقی ملی شد. او با انتخاب ساز تخصصی ویلن تحصیلات موسیقی را زیر نظر ژوژمارتیروسیان آغاز کرد و از سال اول دبیرستان به بعد ساز پیانو و ساز تمبک را نیز فرا گرفت. 

مینو افتاده بعد از پایان دوره هنرستان وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و به ادامه تحصیل پرداخت و از ۱۶ سالگی در ارکستر فرهنگ و هنر و ارکستر بانوان و گروه تمبک آن وزارتخانه زیر نظر محمداسماعیلی شرکت کرد. 

او طی سال های فعالیتش با همراهی هم نسلانش در شهرهای متعددی به اجرای موسیقی پرداخت. در همان حین در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی صدا و سیما شروع به تدریس دو ساز ویلون و کمانچه کرد. این بخش از فعالیت های او تا زمان پایان کار مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ادامه داشت. 

مینو افتاده پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در چندین گروه و آثار صوتی فعالیت داشت و کنسرت هایی در داخل و خارج از کشور برگزار کرد. او در سال های آخر حیات خود بیشتر به مقوله تدریس در دانشکده پودمانی موسیقی و بنیاد رودکی می پرداخت و در کلاس های آزاد نیز حضور داشت. 

مراسم تشییع پیکر مرحومه مینو افتاده ساعت ۱۰ صبح روز جمعه هجدهم خردادماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تهران به انجام رسید. 

ایرج خادمی

استادِ علی اکبر مرادی عبدالرضا رهنما یداله القاصی و علی رضا فیض بشی پور

ایرج خادمی یکی از هنرمندان موسیقی نواحی که در زمینه نوازندگی تنبور (منطقه کرمانشاه و گوران) فعالیت داشت روز هشتم مردادماه در سکوت خبری جان به جان آفرین تسلیم کرد. 

او یکی از مدرسان تنبور حال حاضر کشور بود که پس از مدت ها مبارزه با سرطان از پای درآمد. 

ایرج خادمی در سال ۱۳۱۸ در خانواده ای اهل عرفان و فرهنگ و هنر در شهر کرند غرب واقع در استان کرمانشاه دیده به جهان گشود و از آن جایی که تنبور در خاندان این هنرمند جایگاه ویژه ای داشت با علاقه بسیار مجذوب نوای سحرانگیز این ساز شد. 

وی نزد درویش ایاز خادمی عابدین خادمی اسماعیل صالحی سید محمود علوی و سید ولی حسینی چنگیز فرمانی شاگردی کرده است. وی از سال ۱۳۵۲ به پیشنهاد سرهنگ رضا همتی (رئیس خانه موسیقی کرمانشاه) به آموزش جوانان و علاقمندان ساز تنبور می پرداخت. 

سیدصفر رسایی درویش جهانگیر درویشی گل نظر عزیزی علی اکبر مرادی عبدالرضا رهنما یداله القاصی علی رضا فیض بشی پور که حال همگی استادان موسیقی هستند نزد ایرج خادمی شاگردی کرده اند. 

همچنین مرحوم ایرج خادمی از جمله هنرمندانی بود که توانست موسس یکی از نخستین گروه های تنبورنوازی در ایران باشد. مسیری که بعدها شاکله همین گروه به واسطه حضور هنرمندانی چون علی اکبر مرادی عبدالرضا رهنما گل نظر عزیزی تکامل پیدا کرد. 

اتفاقا در همین مسیر بود که به واسطه همراهی شاگردان استاد بزرگ و صاحب سبک تنبور سید امرالله شاه ابراهیمی گروه منسجم «تنبور شمس» به سرپرستی کیخسرو پورناظری و خوانندگی شهرام ناظری تشکیل شد و آلبوم «صدای سخن عشق» پیش روی مخاطبان قرار گرفت. 

از ویژگی های دیگر مرحوم ایرج خادمی می توان به تسلط کاملش بر اشعار شعرای ایران و قرائت و حفظ قرآن داشت و جای بس افسوس که هیچ یک از مدیران پیام تسلیتی منتشر نکردند. 

سیدعباس معین عباسی

روشندل اما حرفه ای

سید عباس معین عباسی مشهور به طباطبایی یکی از هنرمندان پیشکسوت عرصه موسیقی ایرانی است که روز هفدهم مردادماه سال گذشته در سن ۸۸ سالگی دار فانی را وداع گفت. 

این هنرمند که روشندل بوده فعالیت در عرصه موسیقی را از سن شانزده سالگی آغاز کرده است. و اینکه او در کودکی به دلیل تجویز داروی اشتباه نابینا شده است. 

 معین عباسی نوازنده چند ساز (ویلون فلوت تنبک آکاردئون سنتی سایزر) بوده و بخش اعظم فعالیت هایش را به تدریس موسیقی و آموزش هنرجویان نابینا اختصاص داده بود. مرحوم سید عباس معین طباطبائی از سال ۱۳۴۰ آموزشگاهی در پاساژ شکری اصفهان با عنوان باربد افتتاح کرد و بعد از دوره ای وقفه مجددا فعالیت آموزشگاه را از سال ۱۳۷۰ تا اواخر دهه ۸۰ ادامه داد. 

این هنرمند از وجود استادانی چون حسینعلی وزیری تبار رشیدی منوچهری و هوشنگ ظریف بهره برده بودو و فارغ التحصیل هنرستان ملی موسیقی بود. باید گفت علیرضا افتخاری نصرالله معین و خسرو چناریان نزد معین عباسی شاگردی کرده اند.

محمدعلی بهمنی

ترانه سرای مهربان و بی ادعا

محمدعلی بهمنی ترانه سرایی است که اغلب مخاطبان عام هم او را به واسطه آثارش می شناسند. محمدعلی بهمنی سال گذشته جان خود را از دست داد. البته او پیش از این اتفاق چند بار در بیمارستان بررسی شده بود و تحت مراقبت قرار گرفته بود. او در نهایت شنبه شب بیستم خردادماه به دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شد و چند ماه بعد یعنی در روزجمعه بیست و سوم شهریورماه چهره در نقاب خاک کشید. 

بهمنی جدا از سرایش ترانه ها و اشعارمتعدد که بخش هایی از آن ها در قالب کتاب منتشر شده در سال هفتاد و هشت به عنوان غزل سرای برتر ایران تندیس خورشید وایکو دریافت کرد. او همچنین در سال هزار و سیصد و هشتاد و سه نیز همزمان با برگزاری ششمین کنگره سراسری شعر و داستان جوان در زادگاهش بندرعباس مورد تقدیر قرار گرفت. 

بهمنی مدتی نیز در دفتر موسیقی عضو شورای سیاست گذاری شعر و ترانه بود. پیکر او در نهایت به خواست خودش در شهر بندرعباس دفن شد. 

فخرالدین پورنصری نژاد

آخرین نسل از شاگردان اقبال آذر 

فخرالدین پورنصری نژاد از هنرمندان و شاعران پیشکسوت عرصه موسیقی و ادبیات نیز سال گذشته در سن ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت. 

او از هنرمندان عرصه نوازندگی ویولن و فلوت بود که در نهایت روز یکشنبه بیست و پنجم شهریورماه سال ۱۴۰۳ چهره در نقاب خاک کشید. 

از وی به عنوان آخرین نسل شاگردان زنده یاد اقبال آذر یاد می شود. 

در رابطه با مرگ این هنرمند ماجرا این بوده که مرحوم پورنصری نژاد در تاریخ ۲۱ شهریورماه حدود ساعت ۱۱:۵۰ از پله های منزل خود سقوط می کند و دچار سانحه می شود. وی بعد از اعزام به بیمارستان با تشخیص خونریزی مغزی سریعاً مورد عمل جراحی قرار گرفت؛ اما متاسفانه به کما رفت و سرانجام روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۳ در بیمارستان شریعتی درگذشت. 

 فخرالدین پورنصری نژاد ملقب به «پورنصر» متولد ۱۱ اردیبهشت ۱۳۱۸ بود و طی سال های فعالیتش با شاعرانی چون مفتون امینی منوچهر آتشی نواب صفا همنشین بوده و با آهنگسازان و نوازندگانی چون علی تجویدی حبیب الله بدیعی جلال ذوالفنون مراروده داشته است. 

فخرالدین پورنصری نژاد علاوه بر سرایش غزل ترانه های تعدادی از آلبوم های موسیقی و سریال های تلویزیونی را سروده است. 

امین الله رشیدی

آوازخوانی که پیکرش به دانشگاه علوم پزشکی تقدیم شد

امین الله رشیدی خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی متعلق به نسل طلایی موسیقی ایران نیز در سال گذشته جان خود را از دست داد. او روز جمعه بیستم مهرماه بر اثر کهولت سن دار فانی را وداع گفت. این هنرمند در زمان مرگ نود و نه ساله بود. 

امین الله رشیدی متولد ۴ اردیبهشت ۱۳۰۴ خواننده و آهنگساز ایرانی است. آهنگسازی و خوانندگی رشیدی در رادیو ایران از سال ۱۳۲۷ آغاز شد و در مدت فعالیت مستمرش در حوزه موسیقی بیش از ۱۲۰ آهنگ ساخته است. «جان جهان» «افسانه» «گل افشان» «جلوه عشق» و «اشک سپیده» از جمله آثار مشهور این هنرمند هستند. 

موضوع قابل توجه درباره امین الله رشیدی این است که خانواده اش پیکر او را برای تحقیقات علمی به دانشگاه علوم پزشکی اهدا کردند. 

سید احمد مراتب

نخستین ایرانی که بر بام کعبه اذان را اقامه کرد

سید احمد مراتب خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی است که سال گذشته در سن هفتاد و دو سالگی جان به خالق تسلیم کرد. زمان دقیق درگذشت این هنرمند چهارم آذرماه سال ۱۴۰۳ بوده است. 

بنا به گفته اهالی موسیقی و کارشناسان زنده یاد مراتب طی سال های فعالیتش به موسیقی آیینی کشور خدمات قابل توجهی کرده است. 

او یکم شهریور سال ۱۳۳۱ در اصفهان دیده به جهان گشود و در خانواده ای هنرمند رشد یافت. پدر و پدر بزرگ سیداحمد مراتب هردو از صاحب نام های موسیقی آیینی بوده اند و از ارادتمندان ائمه اطهار به حساب می آید. 

وی در شش سالگی و پس از درخشش در آزمون قرائت قرآن مدیر مدرسه – مرحوم «عبدالحسین سپهری نژاد» – که از شاگردان سیدرحیم اصفهانی بود به دلیل استعداد درخشان و خیره کننده مراتب در آواز ردیف های آوازی را به او تعلیم داد. وی در هشت سالگی نیز به توصیه پدر به محضر محمدرضا شمشیری راه یافت. 

این استاد موسیقی از نخستین شاگردان تاج اصفهانی است که با جدیت پشتکار و استعداد سرشار خود از زبان ایشان مفتخر به لقب «دره التاج» شده است. 

 مراتب همچنین در ۱۴ سالگی وارد رادیو شد و با هنرمندانی هم چون حسن کسایی جلیل شهناز ادیب خوانساری و تعدادی دیگر از هنرمندان همکاری داشت. این هنرمند هم چنین مدتی با ارکستر فرامرز پایور همکاری کرد؛ ولی بعد از آن بنا به دلایلی از جمله درخواست پدرشان ناچار به اصفهان بازگشت. این استاد آواز برای درک هر چه بیشتر فنون و رموز و ظرایف آوازها و اشعار مذهبی از محضر اساتیدی هم چون علامه جلال الدین همایی بهره برده است. 

وی نخستین ایرانی بود که بر بام کعبه اذان گفت. ابتدا در سال ۱۳۵۲ در حال طواف زمانی که پرده حجر اسماعیل باز شده بود به پشت بام کعبه رفت و در آنجا مناجات حضرت علی (علیه السلام)؛ «لک الحمد یا ذالجود و المجد و العلی» را در دستگاه سه گاه اجرا کرد. اهمیت او تا به آنجا بوده که امام موسی صدر در مکه تحت تاثیر صدایش قرار می گیرد و از او تقاضا می کند که بر بام کعبه اذان بگوید. 

نام این هنرمند توسط وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی به عنوان «گنجینه زنده بشری در زمینه حفظ و آموزش آواز مذهبی بر اساس دستگاه های آواز اصیل ایرانی» در فهرست میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است. 

از سیداحمد مراتب تا به امروز بیش از ۲۰۰ مقاله و مصاحبه و شعر بر جای مانده که عمدتاً در زمینه عرفان ادبیات موسیقی ایرانی و آئینی و تعزیه خوانی است. هم چنین حدود یک هزار ساعت آواز ضبط شده از این استاد برجسته آواز ایرانی برجای مانده است. 

فریدون شهبازیان

موسیقی ارکسترال ایرانی مدیون اوست

فریدون شهبازیان که او را یکی از موثرین هنرمندان موسیقی معاصر می دانند نیز سال گذشته چهره در نقاب خاک کشید. او پیش از مرگ به دلیل مشکلات تنفسی در بیمارستان بستری شده بود و روز ۲۲ دی ماه سال قبل چشم از جهان فروبست. 

شهبازیان زاده بیست و یکم خرداد سال هزار و سیصد و بیست و یک به دنیا آمد و در زمان مرگ هشتاد و دوساله بود. 

فریدون شهبازیان یادگیری موسیقی را از سن هشت سالگی و با ساز ویولن نزد عطاءالله خادم میثاق آغاز کرد و در سن ۱۸ سالگی به عضویت ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری در آمد و در سال ۱۳۴۶ رهبر گروه کر و ارکستر سمفونیک رادیو شد. شهبازیان در همین ایام بود که تحصیلات عالی خود در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان رساند. شهبازیان در دوره مدیریت هوشنگ ابتهاج سایه بر موسیقی رادیو در زمره ارکان اصلی آن به حساب می آمد و به رغم سن کم به دلیل خلاقیت و توانایی بالا توانست خود را به عنوان آهنگسازی خوش قریحه تثبیت کند. این در حالی بود که برخی از کارهای او با صدای محمدرضا شجریان و نادر گلچین در همین سال ها انتشار عمومی پیدا کرد. 

شهبازیان در دهه ۶۰ آهنگسازی برای فیلم را نیز آغاز کرد. در سال های ابتدایی انقلاب اسلامی او با احمد شاملو و شجریان آلبومی مشترک کار کرد و علاوه برآن آهنگسازی «کاشفان فروتن شوکران» با صدای شاملو را هم انجام داد که این کار در سال های بعد از درگذشت شاملو به انتشار «کاشفان فروتن شوکران ۲» با آهنگسازی شهبازیان و صدای شاملو انجامید. 

برخی از کارهای شهبازیان در زمره پرشنونده ترین آثار موسیقی بعد انقلاب به شمار می رود که از جمله آن هامی توان به آهنگسازی او روی موسیقی «بوی گل (شبانگاهان)» با صدای سید عبدالحسین مختاباد تنظیم و آهنگسازی روی آلبومی مشترک با عباس خوشدل و علیرضا افتخاری اشاره کرد. 

تجربه شهبازیان در موسیقی رادیو در سال های قبل از انقلاب در سال های ابتدایی دهه ۷۰ وی را در جایگاهی نشاند تا بتواند جریانی موثر را در موسیقی پاپ بعد انقلاب کلید بزند به همین دلیل است که بسیاری وی پدر موسیقی پاپ پس از انقلاب نام نهاده اند. شهبازیان معرف برخی از خوانندگان پاپ به جامعه موسیقی بود. 

از جمله کارهای دیگر شهبازیان ساخت موسیقی برای فیلم است که برای وی جوایز بسیاری را به ارمغان آورد. «آوار» «شیرسنگی» «پاییزان» «در مسیر تندباد» «لیلا» مستند «سرزمین ایران» و مستند «سمفونی گمشده» و سریال های «معصومیت از دست رفته» «آوای فاخته» و «کلاه پهلوی» و ده ها کار دیگر از جمله آثاری است که در زمینه موسیقی فیلم شهبازیان ساخت آن را عهده دار بود. 

حضور مستمر درفعالیت های صنفی حوزه موسیقی با محوریت خانه موسیقی و رهبری ارکستر موسیقی ملی ایران از جمله فعالیت های مرحوم شهبازیان در سال های پایانی عمرش بوده است.

۲۴۴۵۷