نسل سوزی دهشتناک تر است یا خودسوزی؟!
روز یک شنبه، 25 فوریه، آرون بوشنل، عضو فعال 25 ساله نیروی هوایی امریکا در خارج از سفارت اسراییل در واشینگتن دی سی، در یک طغیان تک نفره علیه قتل عامی که در حال حاضر ارتش اسراییل تحت حمایت ایالات متحده در نوار غزه انجام می دهد، خود را به آتش کشید.
به گزارش وایکو، جوان به نقل از الجزیره نوشت: طی 143 روز گذشته، اسراییل نزدیک به 30 هزار فلسطینی را در منطقه محاصره شده ساحلی (غزه) کشته است. بوشنل در فیلم ویدیویی ضبط شده، قبل و حین خودسوزی اش می گوید که «دیگر در نسل کشی شریک نخواهد بود» و «قرار است دست به یک اقدام اعتراضی شدید بزند، اما در مقایسه با آنچه مردم فلسطین به دست استعمارگران شان تجربه کرده اند، اصلاً شدید نیست.»
مطمیناً از زمانی که اسراییل در سال 1948 وجود مرگبارش را در سرزمین فلسطین ابداع کرد، فلسطینی ها مدت هاست که به سوختن با سلاح های اسراییلی عادت کرده اند. استفاده ارتش اسراییل از فسفر سفید سوزاننده پوست در سال های اخیر، بی شک به «تجربه» کلی فلسطینیان کمک کرده است. بوشنل پس از مشاهده دقیق اینکه همدستی ایالات متحده در نسل کشی فلسطینی ها «آن چیزی است که طبقه حاکم ما تصمیم گرفته اند، عادی باشد» مستقیماً مقابل سفارت اسراییل ایستاد و خود را با مایع قابل اشتعال به آتش کشید و در حالی که به سرعت در حال سوختن بود، بارها فریاد می زند: «فلسطین آزاد باد» و همزمان پرسنل امنیتی به او دستور می دادند «روی زمین» بنشیند. یک فرد کاملاً کمک کار هم با اسلحه به سمت شعله نشانه رفته بود. پس از خودسوزی بوشنل، نیویورک تایمز نوشت: «به گفته پلیس، مردی پس از خودسوزی در خارج از سفارت اسراییل در واشینگتن جان خود را از دست داد»؛ شاید رقیق ترین و بی محتواترین عنوانی که تاکنون درج شده باشد.
دیوید هالبرستام، مورخ و روزنامه نگار مشهور امریکایی در توصیف خودسوزی سال 1963 راهب ویتنامی در سایگون ویتنام جنوبی نوشته بود: «شعله های آتش از یک انسان بلند می شد. بدنش کم کم پژمرده و چروک و سرش سیاه و زغال می شد. در هوا بوی گوشت سوزان می پیچید؛ آدم ها به طور شگفت آوری سریع می سوزند… من آنقدر شوکه بودم که نمی توانستم گریه کنم، آنقدر منگ بودم که نمی توانستم یادداشت کنم یا سوال بپرسم، و حتی آنقدر گیج که قادر به فکر کردن نبودم.» و البته، در حالی که این شکل شدید و هیجانی از خودسوزی، بی شک برای بسیاری گیج کننده است، نسل کشی باید وحشتناک تر باشد. همانطور که بوشنل خودش گفت، خودسوزی «در مقایسه با آنچه مردم در فلسطین تجربه کرده اند» هیچ است، جایی که مردم به خوبی آگاهند که انسان ها چقدر با سرعت می سوزند.
در مورد بوشنل، به نظر می رسد که تشکیلات سیاسی- رسانه ای امریکا، تمام تلاش خود را می کند تا مرگ او را نه تنها از زمینه مندی خارج، بلکه پس از مرگ، او را نیز بی اعتبار کند. مجله تایم توصیه کرده که سیاست وزارت دفاع ایالات متحده می گوید که اعضای فعال به خدمت «نباید در فعالیت های سیاسی حزبی شرکت کنند»؛ تو گویی مشوقان فعالانه یک نسل کشی از نظر سیاسی «حزبی» نبوده اند! این مجله تصریح می کند که مقررات نظامی ایالات متحده پوشیدن لباس (نظامی) در هنگام «سخنرانی های عمومی غیررسمی، مصاحبه ها» و سایر فعالیت ها را ممنوع می کند. چه بسا بتوان خاکستر بوشنل را در دادگاه نظامی محاکمه کرد! در پایان مقاله تایم هم، خیرخواهانه دستورالعمل های زیر به خوانندگان ارایه می شود: «اگر شما یا شخصی که می شناسیدش، ممکن است دچار بحران سلامت روانی شده یا به خودکشی فکر می کند، با شماره 988 تماس بگیرید یا پیام دهید.» که طبیعتاً به طور تلویحی می خواهد بگوید بوشنل نه در واکنش به یک واقعیت سیاسی آشفته کننده و وضع سیاسی سرکش، بلکه صرفاً قربانی یک «بحران سلامت روان» بوده است. دست آخر هم، هرکس که در مورد نسل کشی غزه که با حمایت کامل ایالات متحده انجام می شود، دچار «بحران سلامت روان» جدی نباشد، خیلی راحت او را می توان تحت عنوان «آشفتگان روانی» دسته بندی کرد.
البته، ایالات متحده نیز نسل کشی مختص به خودش را علیه بومیان امریکایی مرتکب شد؛ پدیده خونین دیگری که ارزش این را نداشته که به عنوان یک اختلال روانی شدید جمعی یا هر چیز دیگری دسته بندی شود. طبق روایت رسمی، اگر معتقد باشید ارتکاب نسل کشی ایالات متحده یا شریک جنایت اسراییلی اش دیوانگی است، شما یک دیوانه هستید.
من خودم از یک خانواده کهنه سربازان نیروی هوایی ایالات متحده هستم و هر دو پدربزرگم در کشتار ویتنام مشارکت داشته اند و شخصاً هم شاهد پیامدهای روانی بوده ام که می تواند سراغ سربازی بیاید که به عنوان جلاد امپراتوری خدمت می کند. آرون بوشنل قرار بود یک چرخ دنده در ماشین کشتار باشد، اما اصول او به قیمت جانش تمام شد. در واقع، همان طور که یکی از همکاران سابق بوشنل که با او برای حمایت از جامعه بی خانمان ها در سن آنتونیو در تگزاس کار می کرد، گفته، او یکی از اصولی ترین رفقایی بود که من تا به حال می شناختمش؛ و در حالی که ما روزنامه نگاران قرار است کسانی باشیم که حقیقت را رک و پوست کنده می گویند، کافی است بگوییم که بوشنل رسانه های شرکتی غربی را شرمنده کرده است. روحت شاد بوشنل!
پایان خبر وایکو
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "نسل سوزی دهشتناک تر است یا خودسوزی؟!" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "نسل سوزی دهشتناک تر است یا خودسوزی؟!"، کلیک کنید.